سلام
الان بامداد چهارم خردادماه 1398 مصادف با اولین شب قدره ماه رمضونه. حال و حوصله مسجد و دعا و بیرون رفتن رو نداشتم. دیدم چی بهتر از اینکه وبلاگ هبوط مورد علاقم رو بسازم.
میخوام اینجا بنویسیم از حرفایی که نمیتونم حتی با نزدیکترین آدمهای زندگیم به زبون بیارم.تنها راهی که دیدم اینه که خونه تنهاییمو به تنهایی بسازم تا بتونم راهمو پیدا کنم، بازم به تنهایی.
اینکه این همه رو تنهایی تاکید میکنم دلیل داره که بعدا به مرور دلایلشو مینویسم.
این صفحه مجازی،خونه اول منه. واتساپ و تلگرام و اینستاگرام و . هم دارم ولی هیچی مثل یه وبلاگ نقلی نمیتونه حال دلمو خوب کنه!
سعی میکنم اینجارو مدام آپدیت کنم، صرفا به این خاطر که کمتر افکار و حرفامو توی خودم بریزم.
چراغهای سالم و سوخته آویز شده این خونه همشون چیزایین که توی فکر و دلم میگذره
طولانی شد.فعلا!
درباره این سایت